- беймалал
- ир. ар. сын.Бейқам, алаңсыз.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
беймалал — 1. (Шымк., Қызылқ.; Жамб.: Мер., Шу; Қ орда, Сыр.) қалай болса солай, ретсіз. Қызыл қайнар секілді чөб чабылған жерде дәл ушот болмағандықтан, ол оның үстіне жыйналған чөптер б е й м а л а л желінгендіктен тау ушастогінде чөптің қоры болмады… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі